مجنون یار

شعر هرم شیدا

ذات حق شیدا کرد

دلبر لب جام آمین کرد

دعا بسان حق شیدا

رودباد شیدا کرد

بسم یاد شیدا کرد

خدایا , خوشی برایم همیشه تلخ نگاشته شده است

کام را به آتش کشیده است عشق او

در ظلمت شهر, عطر روشنایی است حرم عشق-امام رضا

دیوانه گشتم در ره عشقت,بی کس و بیمار گشتم اما چه کنم که گفته بودی جز من کس با تو نیست آری آن که بود و نبود رفت بازم گفتم خدایا تو هستی دیگر

نفس هایم رو به ره عشق او می سپارم,تو رو به این شهر که عشق ندیده اند

پیاله شراب نفس هایم رو ببین که چگونه تلخ است برای تو

شبی مست بودم در کوچه های خیال

دیدم که قلب ها همه سنگ,قلب دیوونه را شیشه دیدم,زیر هجوم باران سنگی,شیشه شکست و نفس رفت,باران خود را دید نه اینکه آیینه باشد,ذات حقیقت بود

شعر لحظه های تلخ یار

لحظه ها تلخ می رود از جان من

بی تو یار می رود از جان من

ای تمام معنی یاران من

ای تمام معنی جانان من

خسته ام از جان خود جانان من

بی تو دل دار می رود از جان من

دهه امامت

دهه فجر است

هویدا کن

دهه عشق است

ذکر کن

دشمن رسوا است

تکبیر کن

حق پیروز است

راز کن

بطلان خسران است

شعف کن

امام همین است

رز کن

کافر عشق شدم

کافر عشق شدم وقتی یار می گرفت

چشم های تنها پشیمان شد یار می گرفت

ذکر یار بی اختیار عرش می گرفت

آن گه که دل سر یار می گرفت

همان چشمان بی گنه گریه می گرفت

نفس می رفت چشمان راز می گرفت

بازو زیور ندید چشم عشق می گرفت

دنیا در پی او دید چشم ساز می گرفت

ساقی می می ریخت چشم یار می گرفت

گل دید گه چشم یار می گرفت

بهشت دیدم در کبودی یار می گرفت

عریان شد دل چشم یار می گرفت

من و خدا

گر مجنون باشم     تو لیلی باش

گر مست باشم     تو فرزانه باش

گر ظلمت باشم     تو نور باش

گر غایب باشم     تو حاضر باش

گر تنها باشم     تو خدا باش